Birçok insan bu özel günde, anneler gününde, annesine hediyeler alır, onlara olan sevgi bağını gösterir.

 Anneler günü aslında saygı, sevgi ve değerin simgesidir. Asıl amaç, annelere olan saygının gösterilmesidir. Bizi doğurup büyüten, yaşama hazırlayan annelerimizi yılda bir gün değil de her gün ansak, onlara sevgimizi, saygımızı sunsak az.

1905 yılında annesini kaybeden Anna Jarvis’in annesini anma isteğiyle ortaya çıktı. İlk kez 1908 yılında 407 çocuk annesiyle birlikte bu özel bir günü kutladı. O dönem, bu kutlama çok fazla ilgi gördü. 1914 yılında anneler günü resmiyet kazandı ve kutlanmaya başlandı. Ülkemizde ilk kez 1955 yılında kutlanmaya başlanan anneler günü zamanla daha da etkin bir biçimde kutlanır oldu.

Anneler günü için diğer bir hikâye de mitolojide Tanrıça Kibele ve Rhea’yla  karşımıza çıkar. Hikâyeye göre pek çok tanrı ve tanrıça anne Rhea için her yıl düzenli olarak kutlama yapar. Kutlamaların bahar şenlikleri olarak gerçekleştiği söylenir.

Antik çağda Romalılar ise ana Tanrıça Kibele için kutlamalar yapar. İki tanrı da bereketiyle ve şefkatiyle tanınır. Bahar geldiğinde bu iki ana tanrıça, bereket getirir. Yani, annenin bir eve bereket getirdiği de düşünülür. Bu durum, annelerin ne kadar özel olduğunu gösterir.

Anneler günü genel olarak her yıl mayıs ayının ikinci haftasında birçok ülkede aynı tarihte kutlanır. Hristiyan inancına göre Paskalya’dan sonraki ilk pazar gününe göre İsa Mesih’in dirilişine inanılan hafta. Hristiyanlar bu haftaya Kutsal Hafta derler. O gün, Hristiyanlar, İsa Mesih’in dirildiğine inanırlar. Dirilişi kutlarlar.

Sözlerini Nazım Hikmet Ran’ın analar için yazdığı, Kerem Güney’in müziğini yaptığı “Kıymayın Efendiler” şiiri dilimizde pelesenktir.

“Analardır adam eden adamı

Aydınlıklardır önümüzde gider.

Sizi de bir ana doğurmadı mı?

Analara kıymayın efendiler.

Bulutlar adam öldürmesin…”

“Ne cenneti merak ediyorum, ne de cehennemi; çünkü ben annemi gülerken de gördüm, ağlarken de. (Özdemir Asaf)

Beni burada arama anne /kapıda adımı sorma / saçlarına yıldız düşmüş/ koparma anne /ağlama (Nevzat Çelik)

Öpülesi elleri /yaşam bildiğim/ kır çiçeği kokulu anam /dediğim mecalsiz o kadın/ bugün yok bu toprakta (İlhan Soytürk)

Güneşin alası çok / her evin çilesi çok/Analar çeker yükü / kimsenin bilesi yok/ Gelin çiçek derelim/ yollarına serelim / Sevgi dolu türkülerle annemize verelim. / Çocuğa bakar anne / evine tapar anne/ gece gündüz çalışır/ yarını yapar anne./Gelin çiçek derelim / yollarına serelim / Sevgi dolu türkülerle annemize verelim./Anamız başımızda,/ Her öğün aşımızda,/Ananın emeği var/ Her iyi işimizde...

Yıkılmış, yok olmanın eşiğindeki bir imparatorluğu, yoktan var edip ulus bir devlet yaratan Mustafa Kemal Atatürk’ü de bir ana, Zübeyde Hanım doğurdu. Dünyada, insanlığa hizmet etmiş, can vermiş, bedel ödemiş insanları, bilim adamlarını, adı sanı duyulmayan halk kahramanlarını adsız analar doğurdu. Ben, sen, o, hepimiz bir ananın evladıyız. Analarımız için bir gün değil, her gün ne yaparsak yapalım azdır. Onlara saygımızı, sevgimizi her gün göstermeliyiz.

Sevgili eşim başta olmak üzere tüm annelerin, anne adaylarının gününü kutluyor, bu dünyadan göçmüş anam, Mustafa Kemal Atatürk’ün annesi Zübeyde Hanım ve diğer tüm anaları rahmetle anıyorum.