Ne Zaman, Nerede, Nasıl Gideceğiz?

“Nasıl sever, nasıl kıskanırmışım

Nasıl da gitmene sessiz kalmışım

Sen gitmişsin ama ben anlamışım

Hala seviyorsan dön, durma

Sen gideli her şey renginden oldu

Gönlümün gülleri sarardı soldu

Hayatımın gülen yüzü kayboldu

Bir çift dileğim var kırma, kırma”

Giden birinin arkasında kalanın hislerini çok güzel anlatan satırlar bunlar. Hele güzel bir müzik ve yanık bir sesle birleştiğinde bir bıçak gibi saplanır kalbe…

Aslında yaşadığı güzel şeylerin değerini bilemeyip hor kullanan, kıran, döken, inciten, rencide eden, aşağılayan birinin ‘O’ gittikten sonraki üzüntüsünü, pişmanlığını, hissettiklerini,  dileklerini satırlara döken güzel bir şarkı ve şiir...

‘Tutma benim gibi onun elini, onu benim gibi sevme! Çünkü ben kimseyi sevmedim senin gibi’ diyor şarkının meyanında. Bir çift dilek olarak ancak bunu dileyebiliyor çünkü geride kalan artık…

Benim için özel bir parçadır bu şarkı. Bu parçayı İbrahim Erkal’dan ne zaman dinlesem aklıma ‘O’ gelirdi.

Ama artık ‘O’nunla beraber o şarkıyı söyleyen kişi de gitti. Hem de bir daha dönmemek üzere. Kalplerinde sonsuza kadar bir eksiklik hissedecek, bir daha ‘Baba’ diyemeyecek üç çocuk bırakarak..

Hayat bu işte kime ne zaman ne getireceği belli olmayan bir koşturmaca. Ne zaman, nerede, nasıl, nereye  gideceğiz?

Satırları yazıp yazıp siliyorum. ‘Ölüm’ ve üstelik ‘genç yaşta ölüm’ karşısına kifayetsiz kalıyor kelimeler…

Üzgünüm, yakınlarımdan birini kaybetmiş kadar üzgün. Kendisini tanımasam da hayatımda bir yeri, bir anısı olmuştu…

Ve tüm anılar birer birer yok olduğunda kaçınılmaz sona bir adım daha yaklaşıyor olacağız.

Gençlik dönemlerimin unutulmaz parçalarına imza atan ‘mahallemizin delikanlısı’ İbrahim Erkal güle güle…

Rahmetle…