Minik Elif’in enerjisi herkese umut oluyor

SEMİ TEKTAŞ/ÖZEL HABER - Buca Hüseyin Avni Ateşoğlu İlkokulu üçüncü sınıf öğrencisi Elif Huriye Söylemez hayata karşı olan yarışını dans ederek yerine getiriyor.  Doğuştan ‘Spina bifida’ hastası olan Elif, 2023 kasım ayından beri dans ederek yaşam mücadelesi içinde kendine yer bulmaya çalışıyor. 8 yaşındaki Elif, dansa başlamadan önce sorunlarının olduğunu söylüyor ama dansa başladıktan sonra kendisine özgüveninin arttığını ifade ediyor. Elif’in tek üzüntüsü ise Antalya’da düzenlenen Dünya Kupası’na katılamamak. Engelli olmasına aldırış etmeyen Elif, “Yürüyen arkadaşlarım hakkında kötü düşünmüyorum. ‘Siz yürüyorsunuz ama ben yürüyemiyorum’ diye aklımdan geçmiyor. Çünkü bu benim bir fiziksel özelliğim, insanlar yürüyemeyebilir de kolunu da kaybedebilir. İnsanın hiçbir yerinde engel yok” şeklinde konuşuyor.

İLK PAZARTESİ BAŞLADIM

Daha önce dans etmeyi hiç düşünmeyen Elif, bir basketbol antrenörü olan Osman Ertöz’ün teşvikiyle dans kursuna yazılmış. Başlangıçta karamsar olduğunu ve hocalarını tanımadığı için endişeler yaşadığını belirten Elif, “Benim akılımda dans etmek hiç geçmiyordu, bunu hiç düşünmemiştim. Fizik tedaviye başladıktan bir süre sonra Ramazan Kılıç ile tanışıp basketbola başladım, sonra Osman Ertöz ile tanışıp onun sayesinde dansa başladım. Hocam bana ‘Senin çok fazla dansa yatkınlığın var, seni dans kursuna yazdıracağım’ dedi. Hemen ilk pazartesi günü başladım dansa. Kasım 2023’ten beri dans ediyorum. İlk zamanlarda yanlışlarımda oldu doğrularımda. Yanlışlarımı düzeltmek için hep tekrar çalıştım. Dans edince insan mutlu oluyor. İlk başlarda karamsardım, hocalarımı tanıyamamıştım. Tanısam da acaba nasıllar? Kızacaklar mı? Bağıracak mı diye korktum. Ama kısa süre içinde dansa başladığım için çok mutlu oldum. O dans etme şansını bana verdiği için Osman hocama teşekkür ediyorum. Burada olsa çok mutlu olurdum aslında. Ama şu an Antalya’daki Dünya Kupası’na hazırlanması gerek. Ona da çalışmaları için bol şanslar diliyorum. Ben gidemesem de o benim yerime başarabilir. O gitse ben mutlu olurum. Ben gitsem de o mutlu olur” ifadelerini kullanıyor.

KENDİME GÜVENİM ARTTI

Elif, dans etmeye başladıktan sonra kendine olan güveninin arttığını ifade ediyor. Basketbol ve dans gibi aktivitelerin, onun heyecanını ve mutluluğunu daha da artırdığını belirtiyor. Dans etmek onu hem heyecanlandırıyor hem de başkalarına karşı bir gösteri yapmanın mutluluğunu yaşıyor. Dansın hayatına yeni bir anlam kattığını ve kendisini daha mutlu hissetmesini sağladığını dile getiriyor. Elif, yaşadığı mutluğu şöyle anlatıyor; “Kendime güvenim çok arttı. Birinci sınıfta kendimi çok iyi hissedemedim, ama dans etmeye başladıktan sonra her şey düzelmeye başladı. Basketbol, dans, 23 Nisan’da Antalya’ya gitme süreci benim heyecanımı ve mutluluğumu daha çok artırdı. Kendime olan güvenim arttı. Kendime olan güvenim artıkça ailemle, arkadaşlarımla etrafımla olan sorunlarım giderek azaldı. Dansa başlamak bana hayat verdi.”

ANTALYA ÜZÜNTÜSÜ

Elif, Antalya’da düzenlenen Dünya Kupası’na katılmayı çok istediğini ve bir kupa kazanmayı ya da en azından ikinci olmayı hedeflediğini söylerken yaşının küçük olması buna engel olmuş. Ama vazgeçmeyen Elif, Kasım ayında yapılacak olan başka bir turnuvaya katılacağını belirtiyor.

ELİF: BU BENİM ÖZELLİĞİM

Öğretmen ve arkadaşlarının kendisine çok büyük desteğinin olduğunu söyleyen Elif, “En yakın arkadaşım dans etmek istese ben ona öğretebilirim. Dansa gitmemeyi düşünemiyorum bile. Dans hayatımda olmasa ‘hayatımı nasıl güzelleştirirdim’ diye düşünemiyorum. Sadece okula gitsem yine mutlu olurum ama dans etmesem hareketlenecek bir yerim olur muydu? Bunları kendime soruyorum. Dans ve basketbola başladığım andan beri hayatım daha çok genişledi. Ben bunlarla yaşıyorum ve engelli olmam hiçbir şey değiştirmiyor. Mesela yürüyen arkadaşlarım hakkında kötü düşünmüyorum. ‘Siz yürüyorsunuz ama ben yürüyemiyorum’ diye aklımdan geçmiyor. Çünkü bu benim fiziksel özelliğim, insanlar yürüyemeyebilir de kolunu da kaybedebilir. İnsanın hiçbir yerinde engel yok” değerlendirmesinde bulunuyor.

BİZDEN FARKI YOK

Elif’in Sınıf Öğretmeni Fidan Budak ise Elif ile bire bir ilgilendiğini okuldan sonrada özel olarak eğitim verdiğini belirtiyor. Budak, “Bizden hiçbir farkı yok. Çoğu zaman tekerlekli sandalyesinin bile farkında olmuyorum. Biz engelli kelimesi ile çok çok barışığız. Acıma gözüyle bakmıyoruz. Elif, bir yetişkinden daha iyi, bizden daha iyi kendini ifade edebilen bir öğrenci. Kalemi de çok kuvvetli bir öğrenci. Örneğin hikâye tamamlama etkinliklerinde çok güzel çalışmalara imza atıyor.”