Hayatta Hiçbir Şey Tedadüf Değildir

‘Hayatta hiçbir şey tesadüf değildir’ diye söylenir. Ben inanıyorum buna. Hayatıma giren herkesin ya da yaşadığım olayların tesadüf olmadığını düşünüyorum.

Çocukluğum Narlıdere Sahil evlerinde geçti. Henüz İzmir körfezinde yüzülebiliyordu o zamanlar. Ve biz çocuklar fırsat bulduğumuz her anda kendimizi denize atıyorduk. O yüzden de deniz benim için ‘keyif’ ve ‘mutluluk’ ifade eder.

Aşık olduğum zamanlarda sevdiğim kızı düşünmek için akşamları el ayak çekildiğinde balıkçı barınağına gidip taşların üzerine uzanır, bir taraftan dalgaların taşlara vurmasını dinler, diğer taraftan gökyüzüne bakar, dalardım. Ben, sevdiğim kız, uzay, yıldızlar, uçsuz bucaksız deniz ve martılar olurdu hayallerimde. Biraz saçma ama adı üstünde onlar ‘hayaldi’ işte…

Belki de bu yüzden yaşlılık ile ilgili hayallerimde hep insanların olmadığı ya da çok az insanın olduğu bir deniz kenarında düşledim kendimi.

Sahil evleri, körfeze hesapsızca boşaltılan pis kanalizasyon suları ile kirlendiğinde temiz denize ulaşmak için bu sefer Seferihisar’a gitmeye başladık. Sığacıktan sonraki tepeye çıktığımda tüm güzelliği ile Akkum koyu görünürdü aşağıda. Param olunca Akkum’daki o tepede bir arsa alıp, akşam balkonumda deniz manzarası izleyecektim.

Ancak bir süre sonra doğal bir liman olan Sığacıkta lüks tekneler için park yeri (marina)  yapıldı. Orası o ‘küçük sahil kasabası’ havasını kaybetti. Hele ‘Seferihisarı sessizliğin ve huzurun başkenti yapacağım’ diyen belediye başkanı o zenginlere, güzelim narenciye bahçelerini ‘Villa yapılabilirler’ diye ruhsatı vermeye başladığından beri oraya gitmek benim için keyif olmaktan çıktı. Yıllarca, bin bir emekle, bin bir güçlükle, yetiştirilen, büyütülen mandalina ağaçlarının köklendiğini görmek, onları kepçelerin ağzında parça parça izlemek beni çok üzüyordu. Oranın bakir koylarından olan ‘ekmeksiz koyu’nun da otel yapılmak üzere kapatılması (Başkanın bir akrabası tarafından alındığı söyleniyordu) ile bizim içim Seferihisar aşkımız da bitti.

Bir ara Muğla’da yaşayan bir kız arkadaşım oldu. Onu ziyarete gittiğimde sık sık Akyaka’ya giderdik. Akyaka, Gökova körfezinde, Sakartepe dağının yamacında ağaç ve yeşillikler içinde, cumbalı, özel mimari evleri, buz gibi suyu ile akan azmak deresi,  masmavi, tertemiz denizi ile yaşlandığımda yaşamak istediğim yerlerden biri olmuştu. ‘Buradan bir yer almalıyım’ diye düşünmeye başlamıştım. Hatta birkaç kere bazı yerler için pazarlık bile yaptım.

Ama olmadı. Aşk bitince Akyaka ile ilgili hayallerimde bitti.

Baştan yazdım ya; ‘Hayatta hiçbir şey tesadüf değildir’ diye.  Şimdi size tesadüfen gelişen bir aşk hikayesini ve bu hikayenin hayatımı nasıl bir yön verdiğini anlatacağım.

Ama biraz sabır…

Devamı yarına…