İyileşme ümidi büsbütün kaybolduğu doktorlar heyetinin kararı ile belirlenmiş olan hastanın daha fazla acı çekmesin diye kendisinin ya da akrabalarının isteği ile hayatına son verilmesi dinen uygun değildir. İster yeni doğmuş bir çocuk, ister ileri yaşta bir yaşlı olsun, isterse ölüm döşeğinde olan hasta olsun, canları çıkıncaya kadar bunların tam bir yaşama hakları vardır. Böyle bir insanı öldürenle sağlıklı bir kişiyi öldüren arasında fark yoktur. Hayat sıkıntılarla doludur. Hayatından büsbütün ümit kesilmiş nice hastaların iyileşip aramızda yaşamaya devam ettiğini çoğu zaman görmekteyiz. Hastalık, darlık ve acı olaylar insanlar içindir. Bunlara karşı sabretmek ve ümidi yitirmemek gerekir. Ayette şöyle buyrulmuştur: “Allah sabredenlerle beraberdir.” (Bakara 2/153)
Vefat eden akrabalarımız için ağlamamızın onlara bir zararı olur mu?
Ölüm acı bir olay, insan da acıklı olaylar karşısında acısını yansıtan bir varlıktır. Dolayısıyla, ölüm sebebiyle bir insanın üzülmesi, hüzünlenmesi normaldir. Bu anlamda acısını açığa vurup sessizce ağlaması ve gözyaşı dökmesinde bir sakınca yoktur. Nitekim sevgili Peygamberimiz de oğlu İbrahim’in vefatında bizzat gözlerinden yaşlar akıtarak ağlamış; kendisine, ağlamayı yasakladıkları hatırlatılınca, bunun yasak olan ağlama şekli olmayıp, gözyaşı dökmekle Allah’ın azap etmeyeceğini, ancak mübarek diline işaret ederek onunla azap edeceğini belirtmiş ve “Muhakkak ki ölü, ehlinin üzerine bağırıp çağırmasıyla azap duyar.” (Buhârî, Cenâiz, 43) buyurarak ağlamakta mahzur olmadığını, ancak dille Allah’ın takdirine dil uzatmanın ve cahiliye döneminde olduğu gibi yaka-paça yırtarak ağlamanın doğru olmadığını beyan etmiştir. Öyle ki onun, oğlu küçük İbrahim’in vefatında gözlerinden yaşlar akıtması, sonra da; “Göz ağlar, kalp üzülür, fakat Rabbimizin razı olmayacağı söz söylemeyiz.” (Buhârî, Cenâiz, 32, 42, 43) buyurması bu konuda müminler için açık bir örneklik teşkil eder. Buna göre cenazade ağlamak caizdir. Ancak isyana varan bir ağlama olmamalı, ağlamadan dolayı ölüye de bir sıkıntı ya da azap olmaz.
Şirketin arabasını şahsi işlerde kullanmak caiz mi?
Çalışılan kurumun ya da işyerinin malı işçide emanettir. Çalışılan kurumun işlerini görmek için tahsis edilen araba da kişi de emanettir. Bu emaneti de mal sahibinin istediği şekilde ve oranda kullanmak da dini bir görevdir. Buna göre, araba iş için kullanılmak üzere tahsis edilmişse onu özel işlerde kullanmak caiz değildir. Fakat işyeri sahibi çalışanına arabayı özel işlerinde de kullanması hususunda izin veriyorsa, kişinin bu arabayı özel işlerinde de kullanması caizdir.
Günün Ayeti
Kibirli olma, alçakgönüllü davran. İsra, 17/37
Günün Hadisi
“Bir iyiliğe öncülük yapan kimseye, o iyiliği yapanların mükâfatı gibi sevap vardır.” Müslim, “İmâre”, 133.
Günün Sözü
Gerçek zengin, bilgisi çok olan insandır. Hz. Ali 
Günün Duası
Allah’ım verdiğin nimetin kıymetini bilen ve şükredebilen kullarından eyle.
Bunları biliyor muyuz?
Karz-ı Hasen Nedir? 
Hiçbir maddi çıkar düşüncesi gözetmeksizin, sırf Allah’ın rızasını kazanmak ve din kardeşinin sıkıntısını gidermek amacıyla borç vermek demektir.
Günün Nüktesi
Neyle Yapıldı?
Keçecizade Fuad Paşa; ileri görüşlü ve yenilikçi birisiydi. Onun yaptığı bazı işler kimilerince beğenilmezdi. Bu yüzden hasımları onu sık sık eleştiri yağmuruna tutarlar, hakkında ileri geri konuşurlardı. İstanbul sokaklarını bir ara yer yer kaldırımlarla süslemesi de ayrıca hakkında 
dedikoduların çıkmasına neden oldu. Bir gün devletin ileri gelenlerinden biri ona, “Bu kaldırımlar neyle yapıldı?” diye sordu. Fuat Paşa’nın cevabı şöyle oldu: “Bize atılan taşlardan yapıldı.”