Doğal afet, salgın hastalık, terör saldırısı, kadın-bebek cinayeti gibi toplumsal olaylar olduğunda bir sarılır gibi oluyoruz sonra bir bakmışsın o ateşin içinde birbirimize düşmüşüz. Vay efendim bunlar olurken sen bunu paylaşamazsın, yok efendim senin gözyaşın yardımın show, aman efendim sen siyaset yapıyorsun.

Asıl yapmamız gerekenden çoktan uzaklaşmış oluyoruz, gündem çoktan değişmiş, nur topu gibi taglar açılmış oluyor. Birer faydasıza dönüşüyoruz. Bir maç oluyor her yerden öfke saçılıyor bilmem kaç desibel. Bir şampiyonluk kutlanıyor insanlar ölüyor. Dolar yükselirken de sevmiyoruz birbirimizi, altın düşerken de. Gülen insan sevmiyoruz mesela, öfkeleniyoruz mutlu birini görünce.

Sahi neyi paylaşamıyoruz biz? En çok biz biliyoruz, ama ennnnn çokkk. Duymuyoruz, konuşuyoruz. Senin olduğun aşı kötü benim olduğum aşı iyi kavgası bile yapıyoruz biz yahu. Aslında bilsek, farkında olsak birine gülümseyince dünyanın ne kadar değişik bir yer oluyor. Bir çikolata parçası uzatsak tanımadığımız birine. Şampiyon olan GS’yi, FB formamızla sarsak... O çok bildiklerimizi bir acı kahveyle paylaşabilsek, bir mağdura dua gönderebilsek. Kafa kafaya verip tartışabilsek keşke bu işler nasıl düzelir, bu sorun nasıl çözülür, dünya nasıl daha güzel bir hale getirilir? Hep tartışsak, hiç kavga etmesek.

Hepimize sağlık, sevgi, iyi niyet diliyorum.