Her sanatçı kendi hayal gücünü döneminin somut koşulları ile birleştirmeyi kendine ilke edinerek, duygularını ebedi kılar. Kimi sanatkarlar nesneye şekil verir, kimi sanatçılar toplumları motive ederek, kendi halklarına duygusal anlamda yön verir. Özellikle şair, ozan, tiyatro ve sinema sanatçıları toplumları kuşaklar boyu, düşündürdü, duygulandırdı, güldürdü ve eğlendirdi. Kendilerinden ziyade kendi halkları için yaşamayı kendilerine görev kılan bu değerlerin hayatı hep buruk ve acılarla geçti. Kimileri sürgünde, kimileri zindanda ve cezaevlerinde hayatını kaybetti.
Kimileriyse fiziki olarak ortadan kaldırıldı. Aradan geçen yıllar sonra, her ne kadar aklandıysalar da o değerlerin buruk geçen hayatı halen hafızalardaki tazeliğini korudu. Tıpkı Yaşar Kemal’in, “İnsan evrende gövdesi kadar değil, yüreği kadar yer kaplar” ile yaptığı vurgu gibi. O değerler koca yürekleriyle bir daha dönmemek üzere aramızdan göçüp gittiler. Onları hep ölmeyen anılarıyla özlemle yad edeceğiz.
Değerli halk ozanı Aşık Veysel’in tıpkı ölümü çağrıştırırcasına satır dizelerini sıraladığı gibi. Selam saygı hepinize/ Gelmez yola gidiyorum/ Ne karaya ne denize/ Gelmez yola gidiyorum... Ne şehire ne de köye/ Ne yıldıza ne de aya/ Uçsuz bucaksız deryaya/ Gelmez yola gidiyorum... Gemi bekliyor limanda/ Tayfaları hazır onda/ Gözüm kalmadı cihanda/ Gelmez yola gidiyorum... Eşim dostum yavrularım/ işte benim sonbaharım/ Veysel karanlık yollarım/ Gelmez yola gidiyorum...
Aşık Veysel. Yıl 1972. Mahzuni Şerif, elinde sazı Sivas’ın Sivrialan Köyü’ne Aşık Veysel’i ziyarete gider. Aşık Veysel’e Mahzuni’nin geldiğini söylerler. Mahzuni içeri girince Veysel baba ayağa kalkar. Yanındakiler şaşırırlar, çünkü Aşık Veysel o tarihe kadar kimseyi ayakta karşılamamıştır. Aşık Veysel’e neden Mahzuni’yi ayakta karşıladığını sorarlar. Veysel baba’nın cevabı çok açıktır; Susun, gelen Pir Sultan olsa gerektir. Mahzuni Şerif, Aşık Veysel’i hocası olarak görmüştür. Ayrıca Aşık Veysel, Mahzuni’yi Anadolu’da keşfedip, İstanbul’a göndermek için cebine para koymuştur.
Mahzuni Şerif, “Çok yoksul durumdaydım. Aşık Veysel’in o gece bana para verdiği bir yüz lira, bana epeyce gün yetti” ikisi de asrın en ünlü ustalarındandır. Aşık Veysel geleneği sürdürmüştür, Manzuni Şerif ise bir adım öteye gidip, atom çağına ayak uydurmuş, memleket meselelerine biraz daha önem vermiştir.
Değerli ozanımız Aşık Veysel 1973 yılında yakalandığı akciğer kanseri nedeni ile hayata gözlerini yummuştur. Bedeni ebediyete göçmüş olsa da, geride bizlere bıraktığı onca güzel şiir ve eserleriyle büyük ozanımız Aşık Veysel’i daima gönlümüzde yaşatacağız. Yüreğimize ve duygumuza hitap eden dizeleri ile Veysel babayı çok özleyeceğiz. Değerli ozanımız özüne dönmek inancı ufku ile benim sadık yarim kâra topraktır derdi. Öylece özüne dönerek özüyle özdeşleşti. Ruhun şad olsun değerli güzel ozanımız. Aşık Veysel’in eserleri pek çok sanatçı tarafından tekrar yorumlanırken, birçok yabancı sanatçının da dikkatini çekmiştir.
Son olarak, ABD’li elektro gitar virtüözü Joe Satriani, 2008’de çıkardığı albümde, Aşık Veysel isimli, kendi bestelediği enstrümantal bir esere yer verdi. Mutlu bir hafta sonu geçirmeniz dileklerimle kalın sağlıcakla.
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Eda Çakır
Aşık Veysel-3
Her sanatçı kendi hayal gücünü döneminin somut koşulları ile birleştirmeyi kendine ilke edinerek, duygularını ebedi kılar. Kimi sanatkarlar nesneye şekil verir, kimi sanatçılar toplumları motive ederek, kendi halklarına duygusal anlamda yön verir. Özellikle şair, ozan, tiyatro ve sinema sanatçıları toplumları kuşaklar boyu, düşündürdü, duygulandırdı, güldürdü ve eğlendirdi. Kendilerinden ziyade kendi halkları için yaşamayı kendilerine görev kılan bu değerlerin hayatı hep buruk ve acılarla geçti. Kimileri sürgünde, kimileri zindanda ve cezaevlerinde hayatını kaybetti.
Kimileriyse fiziki olarak ortadan kaldırıldı. Aradan geçen yıllar sonra, her ne kadar aklandıysalar da o değerlerin buruk geçen hayatı halen hafızalardaki tazeliğini korudu. Tıpkı Yaşar Kemal’in, “İnsan evrende gövdesi kadar değil, yüreği kadar yer kaplar” ile yaptığı vurgu gibi. O değerler koca yürekleriyle bir daha dönmemek üzere aramızdan göçüp gittiler. Onları hep ölmeyen anılarıyla özlemle yad edeceğiz.
Değerli halk ozanı Aşık Veysel’in tıpkı ölümü çağrıştırırcasına satır dizelerini sıraladığı gibi. Selam saygı hepinize/ Gelmez yola gidiyorum/ Ne karaya ne denize/ Gelmez yola gidiyorum... Ne şehire ne de köye/ Ne yıldıza ne de aya/ Uçsuz bucaksız deryaya/ Gelmez yola gidiyorum... Gemi bekliyor limanda/ Tayfaları hazır onda/ Gözüm kalmadı cihanda/ Gelmez yola gidiyorum... Eşim dostum yavrularım/ işte benim sonbaharım/ Veysel karanlık yollarım/ Gelmez yola gidiyorum...
Aşık Veysel. Yıl 1972. Mahzuni Şerif, elinde sazı Sivas’ın Sivrialan Köyü’ne Aşık Veysel’i ziyarete gider. Aşık Veysel’e Mahzuni’nin geldiğini söylerler. Mahzuni içeri girince Veysel baba ayağa kalkar. Yanındakiler şaşırırlar, çünkü Aşık Veysel o tarihe kadar kimseyi ayakta karşılamamıştır. Aşık Veysel’e neden Mahzuni’yi ayakta karşıladığını sorarlar. Veysel baba’nın cevabı çok açıktır; Susun, gelen Pir Sultan olsa gerektir. Mahzuni Şerif, Aşık Veysel’i hocası olarak görmüştür. Ayrıca Aşık Veysel, Mahzuni’yi Anadolu’da keşfedip, İstanbul’a göndermek için cebine para koymuştur.
Mahzuni Şerif, “Çok yoksul durumdaydım. Aşık Veysel’in o gece bana para verdiği bir yüz lira, bana epeyce gün yetti” ikisi de asrın en ünlü ustalarındandır. Aşık Veysel geleneği sürdürmüştür, Manzuni Şerif ise bir adım öteye gidip, atom çağına ayak uydurmuş, memleket meselelerine biraz daha önem vermiştir.
Değerli ozanımız Aşık Veysel 1973 yılında yakalandığı akciğer kanseri nedeni ile hayata gözlerini yummuştur. Bedeni ebediyete göçmüş olsa da, geride bizlere bıraktığı onca güzel şiir ve eserleriyle büyük ozanımız Aşık Veysel’i daima gönlümüzde yaşatacağız. Yüreğimize ve duygumuza hitap eden dizeleri ile Veysel babayı çok özleyeceğiz. Değerli ozanımız özüne dönmek inancı ufku ile benim sadık yarim kâra topraktır derdi. Öylece özüne dönerek özüyle özdeşleşti. Ruhun şad olsun değerli güzel ozanımız. Aşık Veysel’in eserleri pek çok sanatçı tarafından tekrar yorumlanırken, birçok yabancı sanatçının da dikkatini çekmiştir.
Son olarak, ABD’li elektro gitar virtüözü Joe Satriani, 2008’de çıkardığı albümde, Aşık Veysel isimli, kendi bestelediği enstrümantal bir esere yer verdi. Mutlu bir hafta sonu geçirmeniz dileklerimle kalın sağlıcakla.