(Aktif) Yaşama Dönüşüm Başlasın

5 Ocak 2021 tarihinde çok önemli bir randevum vardı. Pek çok insan için aydınlanma sağlayacağını düşündüğüm harika bir görüşme için müthiş bir heyecanla uyandım. Güzel, pek çok kapıyı açacak itici güç için çaldığım kapının ardında harika bir Uzman Doktor vardı. Görüşme için heyecanlanmama sebep olan şey Dr. Emin Yeğinboy’un saygın mesleği değil, çok daha ötesiydi… 66 yaşındaki Dr. Yeğinboy’un, özel bir hastanede oldukça talep gören harika bir doktor olmasından daha da güzel özellikleri vardı.

YAŞAM ENERJİSİNİ KENDİ KENDİSİ İÇİN ÜRETMESİ

Bu harika adam, hiç tanımadan fit duruşu, oturmuş tarzıyla dikkatinizi çekiyor, azıcık sohbet etme fırsatınız olduğunda ise kendisini ifade etme biçimiyle hayranlığınızı kazanıyordu. Ana dili haricinde İngilizce, Fransızca ve Almanca bilen Yeğinboy, ilk gençlik dönemlerinden beri onu ayağa kaldıran, kaygılarından, nefretinden, öfkesinden uzaklaşıp yaşam enerjisini üretmesini ve rasyonel yollar keşfetmesini sağlayan hayat damarlarını hiç kesmemiş. Gençlik yıllarında müziğe olan ilgisi sebebiyle okumaktan keyif aldığı müzik dergilerinin temini karşılığında bir gazetede yazmaya başlamış, o günden bu güne hep yazmış, günümüzde de bir müzik dergisinin başyazarı olarak bu hobisine (!) devam ediyor. Yazmayla arasının hep iyi olduğunu ifade eden Yeğinboy, sinemaya olan tutkusunu da profesyonel boyuta taşımış ancak mütevaziliğinden dolayı hobi olarak devam ettiğini söylüyor. Ülke genelinde tanınan bir gazetede sinemaya ilişkin yazılarını okurlarıyla paylaşıyor. Yeğinboy’un aynı zamanda aktivist bir yanı da var. İzmirlilerin festival filmleriyle tanışabilmesi için bir sinema salonuyla iş birliği yaparak amacına ulaşmış. Yurtdışına tıp eğitimi almak için gittiği yıllarda spora olan ilgisini fark etmiş. Fitnesstan yüzmeye, yürüyüşten maraton koşuculuğuna kadar oldukça geniş bir yelpazesi var… Hastanedeki ofisinde duvarına ilk maraton koşusunun fotoğrafını asmış, sehpasının üzerinde çıkardıkları müzik dergisi duruyor. Masasında okuduğu romanlar ve müzik sevdasını ele veren kaliteli bir kablosuz kulaklık var…

Yeğinboy gençlik yıllarında başladığı bu hobilerin hiçbirisini bırakmamış; aksine ilgisini, uğraşını, çabasını ve bu etkinliklerin ağırlığını arttırmış. Alışılmış düşüncelerin kabuğunu kırdığı bu nokta esas hayranlık duyma sebebim oldu. Çevresinden duyduğu “Yorma bu kadar artık kendini” sözlerine karşın her gün çoğumuzun uyuduğu-sabahın çok erken saatlerinde-kilometrelerce bisiklet sürüyor, bir dağa tırmanıyor ya da yüzüyor. Tüm bu etkinliklerin kendisini hayata daha sıkı bağladığını söylüyor. Zor zamanlarında bu etkinlikler sırasında sorunlarıyla yüzleşiyor, öfkesini hafifletip, ilişkisini yoluna koyuyor Yeğinboy. Kendi ilgi alanlarını belirleyip o alanlarla ilerleyen insanların kendilerini diğer insanlardan daha farklı hissedeceklerini de ifade ediyor. Sağlıklı besleniyor. Doktor olmasının ve fitnessa olan ilgisinin de etkili olduğunu düşündüğüm sağlıklı beslenme anlayışını oturtmuş ama aslında bu konuda bile hala kendisini geliştirmeye çalıştığını, arasının iyi olmadığı karbonhidratlarla barışmaya çaba gösterdiğini ifade ediyor. Bu birikimlerini ‘Fit Kalmak’ isimli bir kitapta toplama gibi bir düşüncesi de var Yeğinboy’un ve bu sadece hizmet amaçlı... Sohbet sırasında özdenetimin öneminden bahsediyor, insanın bilinçli kararlar almasını ve bu kararı/ları aldığı anda uygulamaya koymasını öneriyor. Sabahın erken saatlerinde kalkıp yürümek başlangıçta çok zor gelse de 20 gün düzenli yaptıktan sonra bu etkinliği bünyenizin arzulayacağını söylüyor…Ünlü bir tıp profesörünün oğlu olan Yeğinboy, babasının tek yatırımını mesleğine yapmasının en büyük hatası olduğunu gözlemlediğini sözlerine ekliyor.Ona göre emeklilik sonrasında babasının hızlı bir çöküşe geçmesinin asıl sebebi;hayata bağlandığı başka damarların olmaması. Herkese hayata tutunabilecekleri, onlara enerji veren, sevdikleri farklı alanları aramalarını, bulmalarını, bu alanlarda ilerlemelerini ve bunu hayatlarının her döneminde sürdürmelerini öneriyor… İçimizdeki bize “Biraz daha uyu, boş ver ye onu” diyen sesi susturup kendimizi inşa sürecine başlamamızı öneriyor.

HİÇBİR İLETİŞİM AŞKIN YERİNİ TUTMUYOR!

Almanca da kendini inşa etmek anlamına geldiğini öğrendiğim“Baueaufdichselbst”sözcüğünü bir hayat mottosu olarak benimsemekte bir sakınca görmüyorum. Kendisine aşkla ilgili düşüncelerini sorduğumda ise hayatın her döneminde aşkın çok ayrı bir yeri olduğunu söylüyor, ona göre hiçbir iletişim aşkın yerini tutamıyor ve insanlar her ne kadar başka şeylerle o eksikliği doldurmaya çalışsalar da bu mümkün olmuyor. Utangaç bir kişiliği olduğunu söyleyen Yeğinboy buna rağmen hiçbir zaman girişimci olmaktan geri durmadığını, denemekten, kendi seveceği şeyleri aramaktan vazgeçmediğini söylüyor ki bu girişimci ruh ona harika kapılar aralamış. Daha 16 yaşında Erkin Koray, Cem Karaca gibi devlerle söyleşiler yapabilmiş, pek çok farklı alandan çok fazla insanla tanışmış. Bunun doğrudan parayla da ilgisi olmadığını söyleyen Yeğinboy, eğer kişi kendisini iyi hissetmek istiyorsa yapacak mutlaka bir şey bulabilir diyor… Yürüyüş yapmak için bir şort, bir spor ayakkabısının yeterli olacağını ifade ediyor. İlerleyen yaş, ince cüzdan, geç kalınmış eğitim; yaşamak için engel değil. Ayağa kalkıp, hareket etmenin zamanı tam da şu an… Bu sohbet sırasında iki alanda aydınlanma yaşadım. İlki gençlerin erken farkındalık yaşamasının önemiydi. Yeğinboy, bahsettiği bu aktiviteleri keşfetmek için gençliğinden beri sevdiği şeyleri keşfetmeye çalışmış ve sevdiği şeyleri yapmak için asla hayatın hiçbir döneminde bahane üretmemişti. İkinci aydınlanmam ise yaşı ilerleyen insanlarla ilişkiliydi… Hiçbir zaman geç değildi, her dönemde insan kendini mutlu edebilecek hobiler edinebilirdi. Belki maraton koşmazdınız ki bypassameliyatı geçirdikten sonra maraton koşucusu olan örnekleri de anlatmıştı Yeğinboy… Ama mutlaka yapabilecek bir şey vardı… Balığa çıkmak, yürüyüş yapmak, yemek yapmak, resim yapmak, o bir türlü başlayamadığın müzik aletini çalmayı öğrenmek…

Toplumumuzda yaşlılara yönelik ayrımcılığı zihinlere kazıyan hepimize yerleşmiş o sözlerin aksine, kırkından sonra da sevebiliriz. Hem de belki daha güzel severiz. Yetmişinden sonra da iş asla bitmiyor. Nefes aldığımız sürece bizi hayata bağlayan, bizi biz yapan, olumsuzlukların karşısında dimdik duracağımız etkinliklere ihtiyaç duyuyoruz. Hocamızın da söylediği gibi bisiklete binmek, kitap okumak, film seyredip bir kritik yazmak da birer üretim süreci. Kendi yaşam enerjimizi üretiyoruz.İster on beşinde ister seksenimizde olalım, ister kadın ister erkek olalım. Bizi tembelliğe davet eden içimizdeki o sesi susturalım. Kendimizi olmak istediğimiz insana dönüştürelim. Kendimizi inşa edelim, ne dersiniz?