O halde yeniden başla!

NİLGÜN TAZE

İstanbul Bağımsız Filmler Festivali’nin kapanış filmi olan Yeniden Başla (Demolition) için öncelikli söyleyeceğimiz şey başarılı ve katmanlı bir yapıya sahip olması. Kayıplar ve yaslar konusunda olabilecek birçok benzer filme göre yükseliş kaydeden filmin aynı zamanda şehir insanı olmanın kayboluşuna, takıntılara ve bunların kayıplar yaşandıktan sonra gün yüzü gibi ortaya çıktığına dair gayet iyi bir söylemi var.

Çok başarılı bir yatırım uzmanı olan Davis (Jake Gyllenhaal), karısını talihsiz bir trafik kazasında kaybetmiştir. Kayınpederi, aynı zamanda çalıştığı yerin sahibi olan Phil’in (Chris Cooper) tüm çabalarına rağmen Davis eski hayatına geri dönmeyi başaramaz. Bir yiyecek otomatı şirketine yazdığı şikayet mektubu, giderek kişisel itiraflara ve kendi hayatını sorguladığı bir bilançoya dönüşür. Bu mektuplar müşteri temsilcisi Karen’ın (Naomi Watts) dikkatini çeker. Karen ve oğlu Chris’in yardımıyla Davis, yeni bir başlangıç yapabilmek için sıfırdan başlamak gerektiğine inanmaya başlar.

KAYIPLARIN SORGUSU

Filmin konusuna kısa bir giriş yapmak gerekirse bankacı Davis Mitchell karısını kaybettiği kazadan sonra hayatını neredeyse bir otomata kaptırıyor. Otomata sıkışan şeker yüzünden oturup şikayet mektupları yazan Davis için bu garip bir dönüm noktası oluyor. Aynı zamanda bizim için de aynısının olduğunu söylemek mümkün. O andan itibaren hayatta durmaksızın giden, sorgulamadığımız, es geçtiğimiz detaylar etrafımızda dans etmeye başlıyor. Şikayet mektupları bir hayat ve makine üzerinden büyük bir sistem eleştirisine dönüşüyor.

HAYATA TUTUNMA ÇABASI

Filmde Mitchell tekrar özümüze dönmenin yolunu keşfediyor gibi. Tabii bir yandan da şikayetlerimizin bir karşılığı, bir yolu olabileceğinin de altını çiziyor. Onlarca yazılmış şikayet mektubuna gelen cevap da filme başka bir karşılık katıyor. Aslında şikayet mercii ile şikayet edenin aynı kaynaklar üzerinde oturup konuşabileceği bir durum da ortaya çıkıyor. Hayatın detaylarına güzel, hakkınca göz atıldığında ihtiyacımız olan şeyi verdiğini de görebiliyoruz. Yani yeni ve farklı başlangıçlar mümkün demeye getiriyor bir yandan da. Kayıplar geride kalanların hayata tekrar tutunma çabasının üzerine eğiliyor. Suçluluk birincil duygu olurken isyanın küçük çaplı notlar olarak geri dönmesi de bu filmin değişik duygusunu ortaya koyuyor. Yani tepkiler, parçalamalar bu filme bayağı ivme kazandırıyor. Filmin yönetmen koltuğunda her filminde ayrı bir başarı yaratan Jean-Marc Vallée oturunca filmin bu tatta olması da kaçınılmaz. Hele de filmlerinde iyi müzikler kullanan bir yönetmen olunca… Aynı performans bu filmde de etkili. Filmin duygusal atmosferini yukarıya çeken unsurların başında geliyor. Jake Gyllenhall ise filme yakışan ve neredeyse filme fazla fazla canlılık katan bir performansla karşımıza çıktığı için filmin harmanlı ve katmanlı duygusu da pek güzel geçiyor ve işliyor bünyemize.