Gazetecilikten yazarlığa

ÖZEL RÖPORTAJ-TANER UYANIKER

Genç edebiyatının son zamanlarda gelişmesiyle ön plana çıkan yazarlardan birisi olan Neslihan Acu, ON8 Kitap’tan çıkan Z Yalnızlığı kitabıyla İzmir Kitap Fuarı’nda sevenleriyle buluştu. Gençlerin yoğun ilgisiyle karşılaşan kitabı hakkında görüş aldığımız Acu ile İzmir ve gençlik üzerine güzel bir söyleşi gerçekleştirdik.

FARKLI DİSİPLİNLER YAZARLIĞA KATKI SAĞLADI

ON8 Kitap’tan yayımlanan Z Yalnızlığı gencin gündelik hayatına çok yakın bir pencereden ışık tuttu. Uzun yıllar gazetecilik yaptınız. Journo internet haber sitesinde de yazmaya devam ediyorsunuz. Farklı disiplinlerle uğraşıyor olmak yazarlığınızı nasıl etkiliyor? Kitaba bir katkısı olduğunu söyleyebilir misiniz?

Aslında endüstri mühendisliği eğitimi aldım. Uzun zaman tekstil ihracatı işinde çalıştım. Üniversite yıllarından itibaren part-time olarak rehberlik, öğretmenlik, çevirmenlik yaptım. Sonra gazeteciliğe başladım. İzmir Life için beş yıl röportajlar yaptım, 10 yıl süreyle köşe yazıları yazdım, senaryo denemelerim oldu. Bunca farklı işle uğraşmak ve toplumun değişik katmanlarında bulunmak benim için büyük bir birikim sağladı ve yazarlık serüvenimde elbette çok işime yaradı.

Sizce günümüz Türkiye’sinde genç olmak mı yoksa genci anlatan yazar olmak mı daha zor?

Tabii ki genç olmak daha zor. Anlatmakta bir zorluk yok, her şey ortada zaten. Ama bu sığ, baskı dolu, sevgisiz ortamlarda yaşamak zorunda olan gençler için ne yazık ki hayat çok zor.

İZMİR’İN GENÇLERİ İSTANBUL’A KAÇIRIYOR

İzmir’de yaşamak, İzmir’de üretmek sizi nasıl besliyor?

İzmir rahat bir şehir, o bakımdan burada yaşamayı seviyorum. İstanbul’da olsam asla yazamazdım, diye düşünüyorum. İstanbul’da insanlık dışı bir koşturmaca var ve o ortamda bir şeyler üretebilen insanlara büyük saygı duyuyorum. Ben yapamazdım. İzmir’de olmaktan memnunum, ama keşke kültür sanat adına biraz daha canlılık olsa burada. Aslında hiç yok değil, var. Ama bu etkinlikler çok küçük bir kitleye ulaşabiliyor. Çoğunluk, kültürel hayatın dışında ve kültürel faaliyetleri gereksiz buluyor. Koskoca İzmir’de tüm ülkenin izleyebileceği ne bir TV kanalı ne de bir gazete var. Aslında olması gerekir. Çünkü İzmir en medeni şehrimiz olarak görülüyor, herkes de buna inanıyor. Ama uygarlık sadece kılık kıyafetle, yemekle içmekle olmuyor ne yazık ki. Kültürel hayatın canlılığı çok önemli. İzmir’de büyük bir potansiyel var, ama maalesef boşa harcanıyor. İzmir’in bütün gençlerini İstanbul’a kaçırıyor.

FUARA İLGİ HER GEÇEN GÜN ARTIYOR

Yine İzmir Kitap Fuarı’ndayız ve yine Kültürpark’tayız. Fuara dair gözlemleriniz nelerdir? Geçen yıldan bu yıla fuarda, çocuk ve gençlik edebiyatı için neler değişti?

Fuar elbette İzmir için çok iyi. İnsanların fuara ilgileri her geçen yıl artıyor gibi geliyor bana. Bunda tabii yayıncılık sektörümüzün çok gelişmesinin büyük payı var. Çıkan kitapların hepsi aynı kalitede olmasa da, bu bolluk ve çeşitlilik yine de iyi bir şey. Çocuk ve gençlik edebiyatı da giderek gelişiyor ve çok iyi kitaplar çıkıyor.

Son olarak, gençlere önereceğiniz kitaplar nelerdir?

Başta, ON8’in tüm kitapları. Hepsi de çok iyi. Benim hâlâ dönüp dönüp okuduğum ve çok sevdiğim gençlik kitapları şunlar: Bülbülü Öldürmek, Gönülçelen, Gönül Ki Yetişmekte (Sentimental Education, yeni çeviri başka adla basıldı sanırım) Düğünün Bir Üyesi, Mango Sokağı’ndaki Ev, Kitap Hırsızı, Küçük Ağaç’ın Eğitimi, Ağaçtaki, Foucault’yu Sayıklamak, Yıldızın Parladığı Anlar, Kendi Hayatının Şiirini Yazanlar… Mark Twain’in, Dickens’ın, Sabahattin Ali’nin tüm kitapları.